دلدار موزیک

متن آهنگ پوبون و پوتک اقیانوس

[کورس – پوبون]
اقیانوس من رو با درد
میبرد زیر آب سرد
هر جا میبری ببر
دنیامون نداره رنگ
تاریکی نداره ترس
آدم ها شبیهتن
اقیانوس من رو با درد
میبرد زیر آب سرد
هر جا میبری ببر
دنیامون نداره رنگ
تاریکی نداره ترس
آدم ها شبیهتن
[ورس یک – پوریا پوتک]
عشقت رفت توو خاطره ها قابت کرد
با یه شکست نباید بشی ساکت پس
عدد و رقم مهم نیست
بگو چند تا رفیق داری که حواسشون به حالت هست
دارن نگاهت میکنن با ترحم
خدایا یه لباسی از جنس امید تنم کن
آدم ها شبیه هم عمر نمیکنن
یکی زندگی میکنه یکی تحمل
دیگه نبینم توو زندگیت جا پای سیگار رو
برو جلو آینه پاک کن لاک های سیاهت رو
این گل خوشگلی که توو آینست تویی
باید به این فکر کنی که میخوای حذف کنی کیات رو
مشکل همه باید غریبه شن اما
من نباید کاری کنم قوی بشن برا من
با این جمله مادرت خر نشو که
خدا رو شکر کن که مردم همینشم ندارن
[کورس – پوبون]
اقیانوس من رو با درد
میبرد زیر آب سرد
هر جا میبری ببر
دنیامون نداره رنگ
تاریکی نداره ترس
آدم ها شبیهتن
[ورس دو – پوریا پوتک]
دو نخ توو پاکته ازش یه نخ میکشم
وسط بیابون با قلمم یه درخت میکشم
آدم ها چیکار ها نمیکنن که یه وقت دیده شن
تا کام آخر سیگار رو مثل یه سگ میکشن
چیز جدید یاد گرفتم به هر سقفی که خوردم
بهش فکر نمیکنم کی ---- وقتی که مردم
من * به رابطه و عشقی که توشی
حتی شک دارم وقتی که مردم تو مشکی بپوشی
انقدر شعرهام سیاهه میخواد شب زانو بزنه
این قصری که توش خاکی شده بدون تابوت منه
من یه عاشقم با یه قایق رو اقیانوس
که عالم و آدم داد میزنن پارو بهش نده
یه قواصم که حتی زیر آب هم برد
باز با فکر و خیال تو خوابم برد
انقدر این موزیک دپه میشه با این آهنگ مرد
ولی با این قلم یه چشم نابینا رنگ کن
دووم آوردی، هنوز کلی راه هست نگو جوون مردی
یه خطه بین امید و ناامیدی انگار
از بیرون میخندی ولی از درون مردی
خودم و خدام خب همین ته باوره
دستم رو بگیر با این که وقت ما کمه
بی استفاده ترین چیز توو اقیانوس
همین نخ آخره
[کورس – پوبون]
اقیانوس من رو با درد
میبرد زیر آب سرد
هر جا میبری ببر
دنیامون نداره رنگ
تاریکی نداره ترس
آدم ها شبیهتن